သံုးဖက္ျမင္ စႏၵယားဆရာ
“အိုေက၊ ေရြးခ်ယ္ခံရတယ္ဆိုရင္ ဒီဖုန္းနံပါတ္ကို ဆက္သြယ္လိုက္မယ္။ ဟုတ္ျပီလား”
ေနာက္ဆံုး အင္တာဗ်ဴးဝင္လာသူ ေကာင္ေလးက ေခါင္းျငိမ့္ျပျပီး အခန္းထဲက ျပန္ထြက္ သြားတယ္။ ေရခ်မ္းလည္း ကိုယ္ေရးရာဇဝင္ဖိုင္တဲြေတြကို စုထပ္လိုက္ျပီး အထက္ကိုတင္ျပဖို႕ ရံုးခန္းထဲက ထြက္ခဲ့တယ္။ အျပင္ခံုတန္းနားေရာက္ေတာ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္က ေရခ်မ္းကို မ်က္လံုးဝင့္ျပီး လိုက္ၾကည့္ေနတာကို သတိထားမိလိုက္တယ္။ သူေဌးကို ဖိုင္တဲြေတြေပးခဲ့ျပီး ကိုယ့္ရံုးခန္းကို ျပန္လာခ်ိန္ အထိ အဲဒီလူငယ္က ေရခ်မ္းကို ၾကည့္ေနဆဲမို႕ ေမးၾကည့္မိလိုက္တယ္။
“ ငါ့ညီက ဘာေစာင့္ေနတာလဲ။ ”
“ ကၽြန္ေတာ္ ဗီဒီယိုတည္းျဖတ္ဌာနအတြက္ အင္တာဗ်ဴးလာေျဖတာပါ ခင္ဗ်ာ။ ”
“ ေဟ၊ အခုပဲ အင္တာဗ်ဴးျပီးသြားတာေလ။ ညီကဘာလို႕ အခန္းထဲဝင္မလာတာလဲ။ ”
“ နာမည္ေခၚသံ မၾကားလို႕ပါခင္ဗ်ာ။ ”
“ ေၾသာ္၊ ေအး ေအး ၊ လာ လာ။ ”
ေရခ်မ္းရံုးခန္းထဲေရာက္ေတာ့ စားပြဲေပၚက စာရြက္စာတမ္းေတြထဲ ျပန္ရွာၾကည့္ေတာ့မွ သူ႕ကိုယ္ ေရးရာဇဝင္ကို အျခားဖိုင္တစ္ခုထဲ ညပ္ေနတာေတြ႕တယ္။ ညႈိးငယ္တဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႕ အဲဒီလူငယ္ကို စိတ္အားငယ္သြားမွာစိုးလို႕ ခ်က္ခ်င္းပဲ အလုပ္အတြက္ ေနာက္ဆက္တဲြ အင္တာဗ်ဴးလိုက္ပါတယ္။
ေနမ်ဳိးေအာင္ကို ေရခ်မ္းစေတြ႕ခဲ့တဲ့ေန႕ကအေၾကာင္းပါ။ ေနမ်ဳိးေအာင္က ျမန္မာ အိႏၵိယနယ္စပ္ တမူးျမိဳ႕ကပါ။ ဖခင္ေက်ာင္းဆရာၾကီး ဆံုးပါးျပီးတဲ့ေနာက္ မိခင္ျဖစ္သူက သူတို႕ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ကို အိမ္မွာအပ္ထည္ေတြလက္ခံျပီး ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။ ဖခင္ၾကီးရဲ႕ ပဲ့ျပင္မႈေၾကာင့္ စာေပအႏုပ ညာမွာ ဝါသနာထံုျပီး အထက္တန္းေက်ာင္းမွာတုန္းက ဒိုးပတ္အဖြဲ႕ရဲ႕ ပင္တိုင္ကီးဘုတ္သမားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘက္ထရီေလးလံုးထည့္ရတဲ့ ကီးဘုတ္ခပ္ေသးေသးနဲ႕ ျမန္မာသံေတြ Notes ေတြမပါဘဲ တီးတတ္တယ္။ သူ႕ေျပာအရေတာ့ “ အသံထြက္မွန္ရင္ျပီးေရာ ျဖစ္သလိုတီးတာေပါ့” တဲ့။
၁၀တန္းေအာင္ေတာ့ အေဖထားခဲ့တဲ့ ေမာင္ဗမာစက္ဘီးနဲ႕ အိႏၵိယဘက္ကို ကယ္ရီပို႕တယ္။ ေတာလမ္းေတြ ေတာင္ပတ္လမ္းေတြအတိုင္း အေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာ ပို႕ခဲ့တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းေတြေၾကာင့္ ေနမ်ဳိးေအာင္ဟာ သိပ္ကိုက်န္းမာတယ္။ ေရခ်မ္းနဲ႕ အတူတူ အလုပ္လုပ္လာခဲ့ၾကတဲ့ ၆ႏွစ္တာကာလ အတြင္း ၂ ခါလားပဲ ကိုယ္ပူျပီး ဖ်ားဖူးေလရဲ႕။ ျပီးေတာ့ မုန္႕ဖုိေတြဆီကို သစ္စက္က စြန္႕ပစ္တဲ့ လႊစာမႈန္႕ ေတြပို႕တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႕ သတင္းစာထဲမွာ ေရခ်မ္းတို႕ ကုမၸဏီက စတင္ထူေထာင္ဖြင့္လွစ္တဲ့ ကြန္ပ်ဴတာ အႏုပညာ ဒီပလိုမာသင္တန္း ပထမအပတ္စဥ္ ေၾကာ္ျငာကိုေတြ႕ေတာ့ အလြန္ကို စိတ္ဝင္စားသြားတယ္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးမွာ အဆင့္ျမင့္ပညာေတြ သြားေရာက္သင္ၾကားလိုတဲ့ေဇာနဲ႕ သင္တန္းေၾကး ၅၀၀၀၀ိ/- ကို ၅၀၀၀ိ/- လို႕မွားဖတ္မိတယ္။ စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႕ အေမ့ကိုခြင့္ေတာင္းၾကည့္ေတာ့ အေမက သင္တန္း ေၾကး ၅၀၀၀ ေတာ့ တတ္ႏိုင္ပါတယ္။ သင္တန္းကာလ (၁) ႏွစ္အတြက္ စားစရိတ္မတတ္ႏိုင္ဘူးလို႕ ေျဖတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါေယာက္်ားပဲ၊ ငါသားအၾကီးဆံုးပဲ၊ ငါ့ဘဝငါေက်ာင္းႏိုင္ရမွာေပါ့ ဆိုျပီး ရန္ကုန္ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္။ မဂၤလာေတာင္ညြန္႕က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားဝင္လုပ္တယ္။ ဘုန္းၾကီးေဝယ်ာဝစၥလုပ္ျပီး စားမႈေနမႈကို ျပီးေစတယ္။
သင္တန္းအပ္လက္ခံတဲ့ေန႕ေရာက္လို႕ အေျပးအလႊားသြားအပ္ေလမွ သင္တန္းေၾကး ၅၀၀၀၀ိ/- ဆိုတာသိရတယ္။ အလန္႕တၾကားျဖစ္ျပီး ပါလာတဲ့ ၅၀၀၀ိ/- ကို စရံအျဖစ္ေပး ၊ က်န္ေငြကို သင္တန္းစ တက္တဲ့ေန႕ သြင္းပါရေစလို႕ ခြင့္ေတာင္းျပီး အေျပးအလႊား အေမ့ဆီစကားပါးရေတာ့တယ္။ အေမၾကီး ခမ်ာလည္း ဆူပူၾကိမ္းေမာင္းရေပမယ့္ သားၾကီးအတြက္မရ ရေအာင္ က်န္ေငြ ၄၅၀၀၀ိ/- ရွာျပီးပို႕ေပး ရွာတယ္။ ေန႕စဥ္နဲ႕အမွ် ေရႊဂံုတိုင္ (ေရခဲဆိုင္မွတ္တိုင္) မွာရွိတဲ့ ဒီပလိုမာသင္တန္းကို လမ္းေလွ်ာက္လာ တယ္၊ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္တယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ေစာေစာဆြမ္းခံၾကြတာလိုက္ေပးရတယ္၊ ေဝယ်ာဝစၥ လုပ္ေပးတယ္။ ေက်ာင္းမွာပဲ ထမင္းၾကမ္းစားျပီး သင္တန္းလာတက္၊ သင္တန္းျပီးမွ ထမင္းျပန္စားတယ္။ မဂၤလာေတာင္ညြန္႕ကေန ကန္ေတာ္ၾကီးပတ္လမ္းအတိုင္း ေရခဲဆိုင္မွတ္တိုင္ကို လမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့ ေနမ်ဳိးေအာင္ဟာ သင္တန္းအားလပ္ေတြခ်ိန္ဆို စိတ္တူကိုယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေရႊတိဂံုဘုရား အေရွ႕ မုဒ္ကေန ဘုရားအလယ္ပစၥယံမွာ သြားနားေနစာဖတ္ေလ့ရွိတယ္။ စာဖတ္အားအရမ္းေကာင္းတဲ့အတြက္ ကိုယ့္မွာလိုအပ္တဲ့ အရည္အခ်င္း ဗဟုသုတ စိတ္ဓါတ္အေျခခံေကာင္းမ်ားကို အလြယ္တကူတည္ေဆာက္ လို႕မရႏိုင္မွန္း သိလာတယ္။ သူ႕မွာလုိအပ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ အဂၤလိပ္စာကို မနားမေနၾကိဳးစားတယ္။ Forever Group မွာ အလုပ္ဆင္းခါစက ေရခ်မ္းက Cinema 4D လို႕ေခၚတဲ့ 3D Software (သံုးဖက္ျမင္မိုဒယ္တည္ ေဆာက္လႈပ္ရွားတဲ့ပရိုဂရမ္) ရဲ႕ Manual ကိုဖတ္ခိုင္းတယ္။ အခန္းေထာင့္မွာထိုင္ျပီး တကုပ္ကုပ္နဲ႕ဖတ္ တယ္။ ေရခ်မ္းက Oxford Dictionary တစ္အုပ္ခ်ေပးထားတယ္။ သံုးရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ “ ညီေလး- ပထမဆံုး အခန္းစဥ္ျပီးျပီလား” ဆုိေတာ့ “ျပီးျပီ” လို႕ေျဖတယ္။ “ဘယ္လိုနားလည္မိ္သလဲ” ဆိုေတာ့ “လံုးဝနားမလည္လိုက္ဘူး” တဲ့ ေကာင္းေရာ…..
အဲဒီကေနစျပီး ေနမ်ဳိးေအာင္ အဂၤလိပ္စာကို လက္လွမ္းမီသမွ် ေလ့လာလိုက္တာ ခုဆို ႏိုင္ငံျခား သားေတြနဲ႕ Concert ေတြ စီစဥ္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားအထိ ေျပာႏိုင္သြားျပီ။ စာဖတ္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ အစာ ငတ္ခံျပီးေတာ့ကို ဖတ္တယ္။ လက္ထဲမွာ ထမင္းစားဖို႕ပိုက္ဆံ (ထမင္းတစ္ခါျပင္စာ) ရွိတာကို စာအုပ္ဝယ္ ဖတ္ျပီး ေခါက္ဆဲြျပဳတ္တစ္ထုပ္ကို ေရေႏြးစိမ္ျပီး ေန႕လည္စာကိုျပီးေစတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ ေနမ်ဳိးေအာင္ဟာ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ ေရခ်မ္း ကာတြန္းကားရွည္ထုတ္လုပ္စဥ္က Background Artist အျဖစ္နဲ႕ ကာတြန္းကားရဲ႕ ေနာက္ခံရႈခင္းနဲ႕ ဆက္တင္အားလံုးကို Cinema 4D Software နဲ႕ တည္ေဆာက္ေပးခဲ့တယ္။ ေရခ်မ္းဖြင့္တဲ့ သင္တန္းမွာ 3D ဘာသာရပ္ကို ဆရာအျဖစ္ျပန္ သင္ခဲ့တယ္။ ၾကံဳရင္ၾကံဳသလို ေတြ႕သမွ် စႏၵရားကို စမ္းတီးၾကည့္ခ်င္တဲ့ ေနမ်ဳိးေအာင္ကို ျမန္မာျပည္မွာ ပထမဆံုး အေမရိကန္ဂီတဆရာမ (Ms. Kit Young) ဦးေဆာင္ဖြင့္လွစ္တဲ့ ဂီတမိတ္သင္တန္းရဲ႕ ဂီတဆရာ တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ကိုမိုးႏိုင္ အိမ္မွာ စႏၵရားသင္ဖို႕ ေရခ်မ္းေထာက္ပံ့ခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းထဲကေန အတီးက်င့္ဖို႕ Electronic Piano တစ္လံုးဝယ္ေပးလိုက္တယ္။ ေလးလေလာက္ စႏၵရားသင္ျပီးတဲ့အခါ ဂီတမိတ္သင္တန္း စတင္ဖြင့္လွစ္မယ့္ အခ်ိန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေနမ်ဳိးေအာင္ ေရခ်မ္းကို ခြင့္ေတာင္းလာတယ္.. “ကၽြန္ေတာ့္ ကို ဂီတမိတ္ေက်ာင္းက ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစာ ပညာသင္ေပးဖို႕ ကမ္းလွမ္းတယ္။ ေက်ာင္းရဲ႕ ကိစၥအဝဝ ကိုလည္းလုပ္ေပးရမယ္။ လခလည္းေပးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္လိုင္းေျပာင္းခ်င္ပါတယ္။ 3D ပညာက ေလာေလာ ဆယ္မွာ သိပ္ေရွ႕မေရာက္ႏိုင္ေသးဘူးလို႕ ျမင္တယ္။ ေစ်းကြက္လိုအပ္ခ်က္ကလည္း နည္းေသးတယ္။ စႏၵရားပညာကို တစိုက္မတ္မတ္ ခုကစျပီး လုိက္စားခ်င္တယ္။ ကိုေရခ်မ္းလုပ္ငန္းမွာ မထိခိုက္ေအာင္ လည္း ဆရာအသစ္ေတြကို လက္တြဲသင္ေပးခဲ့ပါ့မယ္။” အဲဒီကစျပီး ေနမ်ဳိးေအာင္ ဂီတမိတ္ကို ေရာက္သြားခဲ့တာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလက ကရဝိတ္ေဟာ္တယ္မွာ လုပ္တဲ့ပြဲမွာ ေနမ်ဳိးေအာင္ စင္ေပၚမွာ ဂႏၱဝင္သီခ်င္းေတြ တီးခတ္တာကို ေရခ်မ္းနဲ႕အတူ ပရိသတ္ ၅၀၀ ေက်ာ္က ထိုင္ခံစားနား ေထာင္ရတဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္ေနပါျပီ။ ဘန္ေကာက္မွာ ပညာေတာ္သင္သြားဖို႕ အေရြးခံရတယ္လို႕လဲ ေနာက္ဆက္တြဲသိရပါတယ္။
ေရခ်မ္းမွာ တပည့္ေတြရဲ႕ သတင္းေတြကို အျမဲမျပတ္ နားစြင့္ေနရပါတယ္။ ၁ႏွစ္ေလာက္ အဆက္ အသြယ္ျပတ္သြားရင္ပဲ ေတြ႕သမွ်လူလိုက္ေမးေနရတာ အလုပ္တစ္ခုလိုပဲ.. ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ပိုင္ အစြမ္းအစ၊ အရည္အခ်င္း၊ ဇြဲလံု႕လဝီရိယ ရွိတဲ့သူနဲ႕ မရွိတဲ့သူဟာ ေရရွည္မွာ တျဖည္းျဖည္းကေန သိသိ သာသာ ကြာျခားလာၾကတာကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။
လူငယ္ေလးမ်ား မိဘပိုက္ဆံ ျဖဳန္းျခင္းမွ ကင္းေဝးၾကပါေစ
ေန႕စဥ္ အင္တာနက္မွာ Chatting လုပ္ကာ အခ်ိန္ျဖဳန္းျခင္းမွ ေရွာင္ရွားႏိုင္ၾကပါေစ
တပါးသူ ပါးစပ္ဖ်ားတြင္ ေမ်ာပါျခင္းမွ ကင္းေဝးၾကပါေစ
ေရခ်မ္း စက္တင္ဘာ ၂၇ ၂၀၀၈
